Het leven lijkt vaak uitzichtloos
vol angst, onzekerheid.
Verdriet en pijn gaan hand in hand
met afscheid, eenzaamheid.

Dan is het of er enkel maar
heel donk’re wolken zijn
en nergens schijnt er nog een licht;
dat maakt je zwak en klein.

Maar dan straalt daar ineens de zon
dwars door de wolken heen.
Het is alsof Gods stem weerklinkt:
‘Ik laat je nooit alleen…

Mijn kind, Ik gaf voor jou mijn Zoon
en sta voor jou garant,
zo kostbaar, waardevol ben jij;
Een parel in Mijn hand.’

En als de zon zich weer verschuilt
zodat het donker lijkt,
vraag Hem dan hulp, jezelf te zien
zoals Hij naar je kijkt.